Ein Gedicht eines Dichterfreundes:
Auf d Weijt kemma
Woarm eibett lieg i do herin
Bin gwachsn Dog für Dog.
I woaß nur, daß i fertig bin
und daß i außi mog.
Wia werds ma geh auf dera Wejt,
bin i erst moi geborn?
Ob mir der woarme Bauch net fejht,
in dem s mi niamois gfrorn?
Ganz gleich wias is, i mog iatzt raus,
es muaß wos weider geh.
Mir is‘ do z eng , hoits nimmer aus,
wui auf de eigna Füaßal steh:
Mir scheint, s geht los – s wird langsam Zeit –
i rutsch mi(t)m Kopf vora.
Hurra, i hob Geburtsdog heit.
I kim – gehts aus da Bah!
Do vorn wirds eng, do san zwoa Boa;
Mama, i bitt di: Druck!
I muaß do durch – moch mi ganz kloa –
es geht koa Weg mehr zruck.
I sehg scha s Liacht, glei hob i s gschafft
- mei Kopf hot se verhängt.
Oamoi press no´ mit letzter Kraft,
dann host ma s Lebn gschenkt!
Da erste Eindruck – meiner Sej,
der kanntad besser sei.
Es packt mi glei a so a Gwej
- haut mir hint oane ei!
Do hob i griagt an heilign Zorn,
stimm a mein erstn Schrei.
De Hebamm locht: „A Bua is‘ worn!
Es is scha ois vorbei!“
I blinzlt mit verpickte Augn,
genieß des Truckareibm
und machtlos muaß i mitaschaugn,
wias d Nobeschnur durchschneidn.
Drauf wer i bodt, ogmessn, gwogn
- saukoit wars no dazua;
daß mir des gfoit, des warad glogn
- i mecht liaba mei Ruah!
Endlich wer i zur Mama glegt
- da Papa steht danebn.
I denk: „Wia do woi s Essn schmeckt?“
und wanns duat d Brotzeit gebn
Mit dem Gefühl: „I bin geborgn“
hob i mi zuregschmiegt.
„I schlof a weng – go Nacht bis morgn,
moi sehgn, wos dann aliegt!“
Servus der Paul
Horst Fleitmann (16.11.2018):
Ja Paule, dank für die tollen Verse. Habe die langsam gelesen...
da kann ich sie besser verstehen ;-))
Lulu der Hotte